بررسی نقش فعالیت‌های فوق‌برنامه در عملکرد تحصیلی با توجه به نقش میانجی خلاقیت

چکیده هدف: بررسی نقش فعالیت‌های فوق‌برنامه در عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان پایه ششم ابتدایی با توجه به نقش خلاقیت به‌عنوان متغیر میانجی. روش:‌ تحقیق به‌صورت آمیخته اکتشافی انجام گرفته است. جامعه آماری در رویکرد کیفی تحلیل محتوا عبارت بود از کلیه اسناد و مدارک مربوط به فعالیت‌های فوق‌برنامه و نمونه‌گیری آن به‌صورت سرشماری انجام شد، در روش دلفی کلیه متخصصان حوزه علوم تربیتی جامعه مورد مطالعه در نظر گرفته شدند نمونه‌گیری هم به‌صورت هدفمند انجام گرفت و ده نفر از متخصصان علوم تربیتی به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. در رویکرد کمی جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش‌آموزان پایه ششم مدارس ابتدایی شهر بوکان بود که حجم آن برابر با ۲۲۲۲ نفر بودند، با توجه به جدول مورگان تعداد ۳۴۵ نفر به‌عنوان نمونه و با روش خوشه‌ای انتخاب شدند. داده‌ها از طریق پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور، پرسشنامه خلاقیت تورنس و پرسشنامه محقق ساخته‌ی فعالیت فوق‌برنامه گردآوری شدند.روش‌های آمار استفاده شده شامل: تحلیل عامل اکتشافی و تأییدی، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر بوده است. یافته‌ها:‌ فعالیت‌های فوق‌برنامه تأثیر معنی‌داری بر پیشرفت تحصیلی تأثیر داشته و خلاقیت نیز به‌صورت متغیر میانجی باعث افزایش این تأثیر شده است. از بین انواع فعالیت‌های فوق‌برنامه تنها فعالیت‌های هنری و سازمانی تأثیر معنی‌داری بر عملکرد تحصیلی داشتند. از بین مؤلفه‌های خلاقیت، بعد ابتکار تأثیر معنی‌داری بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان داشته است. واژگان کلیدی: فعالیت فوق‌برنامه ، عملکرد تحصیلی، خلاقیت